Hayattan Kareler

Hani bazen köşelerde kendinizi etrafı izlerken bulursunuz. Siz herkesi gözlemlerken, kimsenin sizi görmediğini hissedersiniz. İşte bu hissin hiçbir tarifi yok. Muazzam bir özgürlük veriyor insana; durduğu yerde, yavaş hareketlerle, dikkat çekmeden ve fazla kımıldamadan görünmez olmanın verdiği o özgürlük hissi…

Gözlemler ister istemez analiz yapmaya itiyor beni, kalıplaşmış dış görünümlerin altında yatan klişe veya özenti karakterler. Bunları hepimiz biliyoruz zaten. Benim sevdiğim kısım ise genel durumun üzerine beden dili, konuşma stili ve davranış biçimini ekleyerek; detayları ince ince işleyerek, karakter analizi sonucunu; normale oranla daha doğru…

Yarım kalmış tamamlanmayı bekleyen bir yazı parçası daha smile

Artık hayatımız rutin bir hal aldığı zaman, hayattan zevk almamaya başlarız. Gün içinde yaptığımız herşey, gördüğümüz her yüz, yapılan her sohbet, yaptığımız her iş ve dokunduğumuz her hayat aynı olmaya başlar. Kısacası hayat monotonlaşmaya başlar…

Bu durumun üzerinden gelmenin en güzel yolu ise komple bir değişiklik ya da ufak dokunuşlar.

Bir firmada muhasebe departmanında görev alıyorsanız, hesabı, kitabı bir kenara itip; radyo programı, seslendirme, tiyatro vb. gibi bir şey denemelisiniz.
Devamını Oku »

Bir yaz akşamıydı…

Sahilde birlikte otururken, bize eşlik eden dalgalar ve sana dinlettiğim o güzel şarkı…
Ne günlerdi…

Ama şimdi aklıma geliyor da, maziye bakıyorum.
Ne güzel günlerdi onlar!
Senin bana “seni seviyorum” demen, benim sana “seni seviyorum” demem. Hiç aklımdan çıkmadı.

Hatırlıyor musun?
Kumsaldaydık; ben yanağına öpücük kondururken yağmur başlamıştı ve ıslanacağımızı bilsek bile umursamadan, deliler gibi sarılıp, dans etmiştik, sabaha kadar…
Martılar eşlik etmişti bize, sabah olduğunda.

Şimdi maziye bakıyorum da…
Birlikte güzel bir geçmişimiz vardı ve aklıma geldikçe gülüyorum.
Mutluluk planları yapıyorduk, mutluyduk.
Hatta sevgimiz bir ömür boyu bitmez, bitmeyecek derdik.

Devamını Oku »

Günün ardından geriye kalanları düşünüyordum; bu zamana kadar yaşadıklarımı ve yaşayacaklarımı hatta yaşanmışlıkları. Hepsi birer anıydı. Her tanıdığım insan ayrı bir öyküyü paylaşıyordu benimle. Fakat bu öyküler ortak bir kitapta toplanmıştı. Bir kitabın birkaç yaprağını kopardığınızda hikâyenin bütünlüğü yok olup gider. Anılarımızda böyle; silip atamayız zihnimizden.

Fotoğraf albümlerine baktığımda, her zaman güler yüzler karşılamıştır beni, sanılanın aksine gerçek dünyada da hep gülümsemelerle karşılanmışımdır. Herkes tarafından sevilen bir kişiyim, ama bu benim herkes tanımım.

Gel gelelim şu ortak kitaba, haliyle sayfalarında sadece albümde ki gülümsemeler yok. Acı, tatlı hatta bazen baharatlı bazense bol şerbetli… Aslında iki durum var.

Bunlardan birincisi;

Sürekli yeni baskısı çıkmayan ama yeni ciltleriyle birlikte devam serisi niteliğinde ve belli aralıklarla çıkan bu setin tamamını bir gün okuması hatta sizi tamamen anlayabilmesi için birine hediye etmek zorunluluğunda hissedeceğiniz bir an gelecek…

İkinci durum ise;

Devamını Oku »